این واقعیت که صندلی سمت چپ کاکپیت برای کاپیتان هواپیما در نظر گرفته شده به دهه های قبل از ظهور موتورهای جت برمی گردد.
چرخش به چپ برای هواپیماهای ملخی آسان تر بود زیرا این امکان را به آنها می داد تا گشتاور موتورهای خود را بهترکنترل کنند. در مقابل، چرخش به راست خلبانان را وادار می کرد تا با این نیرو مقابله و فشار قوی‌تری بر سکان ها اعمال نمایند.
سهولت نسبی چرخش به چپ برای این هواپیماها منجر به چندین گرایش عملیاتی شد که سمت چپ را به عنوان صندلی کاپیتان ثابت کرد. به عنوان مثال، بسیاری از فرودگاه‌ها از الگوهای ترافیکی متشکل از گردش های آسان‌تر به چپ استقبال کردند. بنابراین برای کاپیتان هواپیما عادی شد که در این سمت بنشیند.
این امر متعاقباً به آنها اجازه داد تا از دید بیشتری سود ببرند که معمولاً در چرخش های راست اتفاق نمی افتاد. این گرایشی است که در طول سالیان متمادی ادامه داشته. با این حال، این سنت همچنان باقی مانده و کاپیتان همچنان در سمت چپ می نشیند.
این واقعیت که کاپیتان های خطوط هوایی در طول تاریخ همیشه در سمت چپ هواپیمای خود می نشستند بر نحوه سوار شدن مسافران به هواپیما نیز تأثیر گذاشته است. به عبارتی سوار شدن مسافران تا امروز معمولاً از سمت چپ انجام می شود.
عوامل تاریخی بیشتری نیز برای این کار وجود دارد مانند سنت دریانوردان که در اصطلاح سمت راست را سمت راست ولی سمت چپ را سمت بندر می نامند. بنابراین این سنت ریشه ای چند صد ساله دارد.