چاپ

مهار کودکان در پرواز

در 22 دسامبر 2012 هنگام انصراف از نشستن در باند فرودگاه سانی کیلواک در کانادا ، هواپیمای فرچایلد227 شرکت پرایمیتر اویشن دچار سانحه شد . در این سانحه 8 سرنشین بزرگ سال نجات یافتند ولی یک کودک 6 ماهه که در بغل مادرش بود ، جان باخت .

پس از بررسی های انجام شده ، شورای ایمنی حمل و نقل هوایی کانادا پیشنهاد کرد که تجهیزات مهار سازی از قبیل کمربند ایمنی بهبود یابد و استفاده از آن جدی تر شود . سرعت و ارتفاع هواپیما هنگام تقرب به باند بیش از حد معمول بود که خلبان تصمیم می گیرد از نشستن انصراف دهد ولی هنگام انجام مانور انصراف ، هواپیما به زمین برخورد کرد . در این سانحه دو خلبان و یک مسافر آسیب جدی و 5 مسافر آسیب های سطحی دیدند . همه سرنشینان بزرگ سال کمربند مخصوص پرواز را بسته بودند ولی کودک 6 ماهه که در بغل مادرش بود به جلو پرتاپ شد و جان باخت .

مادر و کودک در ردیف جلو نشسته بودند که معمولا برای مسافران دارای همراه کودک یا کسانی که مشکل حرکتی دارند در نظر گرفته می شود ، زیرا ردیف جلو بازتر از سایر ردیف ها و به خروجی هواپیما نزدیک است . لازم به ذکر است که به جای اینکه مقابل این ردیف یک دیوار محافظ قرار گیرد ، پله جمع شونده هواپیما قرار داشت .

نبود محافظ در مقابل ردیف اول و وجود پله فلزی بسیار محکم با گوشه های تیز و برنده ، خطر آسیب پذیری مسافران ردیف اول را افزایش می دهد . پس از برخورد شدید هواپیما با زمین و در اثر شتاب زیاد ، کودک به جلو پرتاب می شود . پس از سانحه ، کودک زیر پای خلبان پیدا شد که در اثر برخوردهای شدید به اطراف جان باخته بود .

بررسی ها نشان می دهد توجیه ایمنی پیش از پرواز ویژه مسافران ردیف جلو به ویژه مسافرانی که کودک همراه دارند به مسافران داده نشده بود . البته مادر کودک او را همان گونه که در پروازهای قبلی توجیه شده بود ، در بغل گرفته بود .

استحکام لازم

هر روز خانواده هایی که با کودک همراه خود با هواپیما سفر می کنند چنین تصور می کنند که در صورت بروز سانحه ، بدون هیچ مشکلی می توانند کودک همراه را در بغل خود حفظ کنند . پژوهش ها نشان می دهد در صورت تکان های شدید هوایی و شتاب منفی مانند سقوط هواپیما ، بزرگسالی که کودک را در بغل گرفته قدرت لازم برای حفظ او را نخواهد داشت .

گزارش شورای بررسی سانحه نشان می دهد در زمان سانحه ، بازوان انسان نیروی لازم برای مهار کودک کمتر از 2 سال و در آغوش والدین را ندارد . هواپیماهای مسافری برای تحمل و مقاومت در برابر نیروهای بسیار شدید طراحی شده اند در صورتی که انسان چنین توانایی را ندارد . در چنین شرایطی وزن کودک 11 کیلوگرمی بیش از 3 تا 4 برابر خواهد شد .

سازمان هواپیمایی کشوری استرالیا نیز پژوهش هایی در این باره انجام داده است . این سازمان می افزاید : از زمان پروازهای بازرگانی تا کنون تغییرهای عمده ای در شیوه مهار کودکان صورت نگرفته است . در نتیجه استانداردهای مربوط به مهار این گروه از مسافران افزایش نیافته است . این گروه از مسافران علاوه بر قرارگرفتن در معرض آسیب های جدی ، ایمنی دیگران را هم به خطر خواهند انداخت .

در حال حاضر از مسافران خواسته می شود تا برای جلوگیری از آسیب ، بار همراه خود را در بالای سر یا زیر صندلی جلو مهار کنند ولی در عین حال از مسافران خواسته می شود تا کودک خود را که وزنش بیش از بار دستی است روی پای خود نگه دارند !

تجهیزات مهار

سازمان هواپیمایی کشوری کانادا و بسیاری از شرکت های هواپیمایی استفاده از تجهیزات مهار کودک کمتر از 12 سال را پیشنهاد می کنند ولی هنوز این کار به صورت اجباری در نیامده است . در نتیجه کودک زیر 2 سال روی پای والدین قرار می گیرد و کودک کمتر از 12 سال روی صندلی می نشیند و کمربند مخصوص پرواز را می بندد . اگرچه این مسافر باز هم به وسیله کمربند بزرگ سالان به خوبی مهار نمی شود . کارشناسان می گویند صندلی ویژه کودک برای خودرو طراحی شده است و نمی تواند کارآیی لازم را برای استفاده در هواپیما داشته باشد .

اطلاعات محدود

در حال حاضر هیچ کدام از سازمان های هواپیمایی کشوری عضو ایکائو اطلاعات و آماری در باره مسافران کودک و سامانه های ایمنی مربوط به این مسافران ندارند . شرکت هواپیمایی پریمیر که سانحه آن تحت بررسی بود می گوید : از میان 160 هزار مسافری که در سال 2012 جابجا کرده است ، 14 درصد کودکان زیر 12 سال بودند . به عبارت دیگر 11 هزار کمتر از دو سال و 10300 مسافر بین 2 تا 12 سال داشته اند .

در حال حاضر آمار دقیقی از کودکانی که باید روی صندلی بنشینند یا روی پاهای والدین باشند در دست نیست . زیرا تا کنون هیچ اجباری برای حفظ این آمار وجود نداشته است . نبود آمار دقیق ، پژوهش ها را دشوار می سازد . در نتیجه احتمال آسیب دیدگی این گروه از مسافران را نمی توان به درستی بررسی کرد و با ارایه راهکارهای مناسب آن را کاهش داد .

در حال حاضر تنها با توجه به چند سانحه ای که کودک مسافر دچار آسیب دیدگی یا فوت شده اند ، شورای بررسی سوانح کانادا پیشنهاد هایی را برای مهار کودک ارایه کرده است . سازمان هواپیمایی کشوری کانادا هیچ برنامه ای برای اجباری کردن استفاده از سامانه های مهار کننده برای کودکان ندارد . بنابراین تا زمانی که قوانین استفاده از هرگونه مهار کننده را برای کودکان الزامی نکنند ، جان این گروه از مسافران در معرض خطر است .

   

We use cookies to improve our website. By continuing to use this website, you are giving consent to cookies being used. More details…