آیا شرکت هواپیمایی شما در حال ورشکستگی است ؟
راهکارهای مدیریت مقابله با بحران های خطوط هوایی
سود کم، کم شدن سهم از بازار، پایین آمدن بهره وری... اگر خط هوایی شما دارای یکی از این علائم است، نشانگر این است که احتمال دارد برنامه ریزی ناوگان شما مناسب نباشد. با بررسی های انجام گرفته در سطح جهان مشخص شده است که این موضوع عامل بسیاری از ورشکستگی های شرکت های هواپیمایی است. خوشبختانه این بیماری کشنده نیست و می توان از همان ابتدا از اشتباهاتی که منجر به آن می شود پیشگیری کرد. و حتی اگر گروهی که به معالجه آن می پردازند به اندازه کافی ماهر باشند، حتی پس از سال ها درگیری با برنامه ریزی نامناسب ناوگان آن را ترمیم کرد. در ادامه...
هیچ گاه برای بازسازی سازمان کاری دیر نیست
به گفته نائب رئیس Transactions نخستین نشانه ای که باید در تغییر ناوگان مورد توجه قرار گیرد رسیدن به حداکثر ظرفیت است. "اگر برخی از مسیرها به حداکثر ظرفیت مسافری یا تقریبا نزدیک به آن برسد، نشان دهنده این مهم خواهد بود که نوسازی ناوگان نیاز است. در نخستین قدم شرکت هواپیمایی می بایست بررسی کند که آیا این مسیر تاریخی است (در چند دهه اخیر یا حداقل یک دهه اخیر پرواز داشته است) یا فصلی. بسته به آن شرکت هواپیمایی می تواند تصمیم بگیرد که به خرید هواپیما بپردازد، یا با شرایط طولانی مدت به اجاره هواپیما بپردازد یا به صورت قرارداد ACMI تنها برای چندین ماه به طور کوتاه مدت هواپیما اجاره نماید."
"همچنین باید تجربیات رقبای خود، به وِیژه موارد منفی آنها را نیز به خوبی مطالعه کنید. اگر رقبای شما به ورشکستگی رسیده باشند الزاما به معنای نداشتن مسیرهای پروازی مناسب نیست، بلکه امکان دارد عدم در اختیار داشتن ناوگان کافی علت آن باشد. بازسازی ناوگان Finnair مثال خوبی در این زمینه است. آنان از هواپیماهای امبرائر E170 به صورت نیمه خالی در پروازهای Finnair استفاده می کردند که مشخص بود چندان اقتصادی نیست. در حال حاضر آنان تعدادی هواپیمای ATR72 اجاره کرده اند که به این معنا است که تقریبا با ظرفت کامل خود پرواز می کنند و در یک زمان تعداد مسیرهای پروازی بیشتری را پوشش می دهند."...
تصمیمات کوچک به نجات شرکت های هواپیمایی می انجامد
برای بررسی نوسازی ساختار خطوط هوایی نیازی به تلاش زیادی وجود ندارد زیرا به طور ثابت بسیاری از خطوط هوایی با اندازه های گوناگون همه ساله ساختار سازمانی خود را ترمیم می کنند. به عنوان مثال در سال جاری شرکت Flybe اعلام کرد که 10 تا 15 فروند از هواپیماهای خود خواهد کاست. این امر پس از تجربه عدم سوددهی یا سود کم در طی چندین سال گرفته شده است.
به گفته وینسنت هودراز مسئولان شرکت Flybe "چالش بزرگ ما در اختیار داشتن 50 فروند امبرائر 175 بود که نیازی به آن احساس نمی شد. این موضوع کسب و کار ما را به مخاطره انداخته بود و سه سال طول کشید تا بتوانیم از نظر اقتصادی بهبود پیدا کنیم."
پس از آنکه Flybe به حداکثر ظرفیت خود با 85 هواپیما رسید، تصمیم گرفته شد تا ناوگان هواپیماهای بمباردیه Q400 خود را تا 6 هواپیما کاهش دهد و در نظر دارد تا سال 2019/2020 تعداد ناوگان خود را از این نیز کمتر کرده و به حدود 70 الی 75 فروند هواپیما برساند.
شرکت هواپیمایی دیگر اروپایی airBaltic نیز مسیر مشابهی را در حال طی کردن است. این خط هوایی نیز در گذشته اشتباه زیادی را در توسعه بیش از اندازه تجربه کرده است. آنان نیز اکنون در حال انجام پروسه جایگزینی هواپیماهای بوئینگ 737 و توربوپراپ های قدمی تر خود با بمباردیه سری C هستند....
تغییر ناوگان چاره کار است
در اطراف اقیانوس اطلس مورد قابل توجه جدید در بهینه سازی ناوگان شرکت Azul است. این شرکت 10 فروند از هواپیماهای ATR 72-600 خود را به شرکت Nordic Aviation Capital فروخته است و به این ترتیب 100 میلیون دلار از بدهی هایش را پرداخت کرد. همچنین به طور هم زمان قراردادی را برای اجاره عملیاتی سه فروند هواپیمای ATR 72-600 نیز امضا کرده است.
به گفته جان راجرسون مدیرعامل Azul، این شرکت تصمیم دارد از ATR های جدید خود برای یافتن بازارهای جدید و پرواز به مسیرهای منطقه ای کوتاهتر استفاده کند. با این حال با توجه به گسترش شبکه های پروازی این شرکت در آینده، Azul ناچار خواهد بود هواپیماهای کوچکتر را با هواپیماهای نسل جدید بزرگتر جایگزین سازد. به گفته راجرسون "در کنار رویکرد شرکت ما درباره در اختیار داشتن هواپیماهای کاملا مناسب برای بازاری که در آن فعالیت می کنیم، چندین بازار جدید را نیز مشخص کرده ایم که برای حضور در آن می بایست از هواپیماهای بزرگتر بهره گیریم."...
هیچ راه حل کاملی وجود ندارد
ایکائو سه رویکرد اصلی را برای برنامه ریزی ناوگان برشمرده است: ارزیابی کلان، ارزیابی زمانی و تخصیص هواپیما. ارزیابی کلان روشی سریع برای اندازه گیری نیازهای آینده ناوگان هواپیمایی است. با در نظر گرفتن اهمیت تاریخی میزان پر شدن صندلی ها و اطلاعات گذشته، این رویکرد احتمالا چندان جامع نخواهد بود.
ارزیابی زمانی کیفیت زمان بندی های در گذشته صورت گرفته و همین طور شیوه تخصیص هواپیماها را بر اساس عواملی مانند ترافیک تقاضا، کارایی هواپیماها، اقتصادی بودن پروازها، محدودیت های مالی و سیستمی بررسی می کند.
به گفته تحلیلگران هیچ روشی به تنهایی کامل نیست و همه شرایط را در بر نمی گیرد. شرکت هواپیمایی می بایست در ابتدا نقاط ضعف و قوت خود را بشناسد و سپس اهداف خود برای سودآوری و سایر موارد را تعیین نماید. نوسازی ساختاری ناوگان نیاز به برنامه ناوگانی را یادآور می سازد. در برنامه ناوگانی می بایست تعداد هواپیماها به صورت ماهانه، سالیانه و نوع آنها در طی دوره زمانی سه تا پنج ساله مشخص شده باشد. این برنامه می بایست به صورت رسمی در هر فصل به روز رسانی گردد.
در پایان شاید واضح به نظر برسد که بگوییم مسیرهای پروازی طولانی تر نیاز به هواپیماهای دوربردتر دارند و بهتر است در مسیرهای شلوغ از هواپیماهای بزرگتر استفاده کنیم. اما همه اینها تنها بخشی از معادله هستند. می بایست هواپیماهای در دسترس و نوع خدماتی که شرکت هواپیمایی می خواهد به مسافران خود پیشنهاد دهد نیز مورد بررسی قرار گیرد.
به عنوان مثال کابین های اختصاصی با امکانات زیاد در هواپیماهای بدنه باریک قابل حصول نیستند و یک خط هوایی مانند امارت نمی تواند امکانات مناسب هواپیمایی مانند ایرباس A380 را در هواپیماهای پهن پیکر کوچکتر ارائه نماید.